بررسی تأثیر پرمنگنات پتاسیم بر کارایی کیتوزان در کاهش کدورت و کلیفرم های فاضلاب

کیتوزان به عنوان منعقدکننده در تصفیه آب و فاضلاب نه تنها دارای عملکرد قابل مقایسه ای با منعقدکننده های رایج است بلکه بسیاری از معایب آنها را نیز ندارد. با این حال دارای خاصیت باکتری کشی ضعیف تری نسبت به آنها است. در این تحقیق اثر سینرژیستی پرمنگنات پتاسیم به عنوان یک ماده اکسید کننده قوی، بر میزان غیرفعال سازی کلیفرم های گوارشی و حذف کدورت توسط کیتوزان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه فاضلاب سنتتیک با مخلوط کردن بنتونیت با آب خام و اضافه کردن محیط کشت خالص کلیفرم های گوارشی، آماده گردید. پس از آماده سازی نمونه سنتتیک فاضلاب و تعیین کدورت و انجام کشت میکربی برای تعیین تیتر اولیه کلیفرم های گوارشی، دزهای مختلف کیتوزان و پرمنگنات پتاسیم به صورت مجزا و ترکیبی طی آزمایش جار به آن تزریق گردید. سپس میزان حذف کدورت و کلیفرم های گوارشی تعیین و مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده همزمان از این دو ماده باعث افزایش میزان حذف کدورت و کلیفرم های گوارشی گردید. در بیشترین دز ترکیبی مورد استفاده (3 میلی گرم در لیتر کیتوزان و 5/1 میلی گرم در لیتر پرمنگنات پتاسیم) میزان کلیفرم های گوارشی به کمتر از mpn/100ml 100 کاهش یافت که معادل 4 لگاریتم حذف بود. استفاده ترکیبی از پرمنگنات پتاسیم و کیتوزان در تصفیه سوم فاضلاب می تواند کیفیت میکربی پساب را تا حد بسیار بالایی افزایش دهد که این امر سبب کاهش میزان مواد گندزدا می شود و در نتیجه در مرحله گندزدایی مواد جانبی کمتری تولید خواهد شد.